Stapje voor stapje

Vrijdag is de oud generaal Rito Alejo del RioRojas veroordeeld tot 26 jaar gevangenisstraf. Het hof achtte hem verantwoordelijk voor de gruwelijke moord op Marino Lopez Mena die op 27 februari 1997 op gruwelijke wijze door een stel paramilitairen werd vermoord (zie eerder blog over Cacarica). Deze paramilitairen liepen daar echter niet zomaar rond maar in samenwerking/onder leiding van de zeventiende brigade van het Colombiaanse leger, onder leiding dus van de heer Rito Alejo.

Mijn collega, die de zaak voerde, had er een hard hoofd in, we hebben het hier over een hoge generaal met veel aanzien, wat genoeg reden voor vrijspraak kan zijn. Maar nee hoor, vrijdag oordeelde de rechtbank dus toch in ons voordeel en achtte ze de man verantwoordelijk voor de moord op Marino Lopez en voor samenwerking met de paramilitairen in het gebied. Bij ons was het feest en de hele dag rinkelde de telefoon.

Deze zaak ligt ook voor het Inter-Amerikaans Mensen Rechten Hof en het argument van de Staat, of beter gezegd, hun algehele ontkenning, heeft nu niet langer voeten in de aarde. En dat is een groot voordeel voor ons!

Natuurlijk mag de beste man nog in hogerberoep….. dus over twee jaar zullen we weten of het bij deze uitspraak blijft of dat hij alsnog vrijuit gaat. Maar voorlopig hebben ‘wij’ gelijk en is hij wel degelijk verantwoordelijk!

Rito Alejo is een van de generaals en hoge officieren in heel Latijns-Amerika die een opleiding hebben ‘genoten’ aan de ‘School of the Americas’ de Verenigde Staten. De alumni van deze door de VS in het leven geroepen ‘opleiding’ hebben stuk voor stuk over het hele continent meest ernstige mensenrechten schendingen op hun geweten. Dat leerden ze daar blijkbaar…. een soort van MBA(Master) maar dan voor mensenrechtenschendingen en vuil oorlog voeren …. Deze school bestaat trouwens nog steeds, maar nieuw in het curriculum is het vak ‘mensenrechten’. Tja…. Stapje voor stapje zullen we maar zeggen.

Maar dat ieder stapje telt merkte ik ook vandaag weer. Op bezoek waren een viertal advocaten uit Engeland en mijn collega gaf een presentatie over het werk dat we doen en over de gebieden die het meest zijn en worden aangedaan door het geweld. Al vertellende en luisterende naar de vragen die worden gesteld, besefte ik me, en mijn collega’s ook, wat een enorm complexe, ingewikkelde en onrealistische situatie het hier is.

Ik neem aan dat de mensen die we vandaag spraken zicht echt wel hebben ingelezen en er echt wel wat van de situatie afweten. En toch de vragen die dan gesteld worden lijken bijna op de vragen die een kind stelt die iets niet begrijpt maar het wel wil begrijpen. ‘Maar financieren die palmolie bedrijven dan de paramilitairen?!!’ Ja nou, die bedrijven zijn eigenlijk een soort van opgezet door paramilitairen, parabedrijven dus. ‘Maar als het Grondwettelijke Hof dat heeft vastgelegd, dan moet het toch uitgevoerd en nageleefd worden?!’ Ehm ja, in principe wel……  ‘En gebeurt dit alleen daar in dat gebied of in heel Colombia?’ Ja, Nee, dat laatste, helaas is dit de werkelijkheid in heel Colombia…….

Maar juist door dit te vertellen en door de verhalen en de kennis die deze advocaten na een week in Colombia doorgebracht te hebben weer mee naar huis nemen, gaan we stapje voor stapje vooruit.