Ongeveer een half jaar
geleden schreef ik een blog over Roma en Sinti in Nederland, een vergeten volk
met een vergeten geschiedenis. Vandaag zond Hollanddoc een documentaire
‘verbroken stilte’ genaamd, waarbij Orhan Galjus afreist naar Duitsland en
Polen om de Holocaust van de Roma en Sinti de herdenken, of beter gezegd te
ontdekken en vooral niet te vergeten.
De documentaire raakt me,
de zoektocht naar het verleden, het vergeten, het zwijgen, maar ook het in stand
houden van de herinnering. En dan de beelden van Auschwitz en Birkenau,
plekken, verhalen en een sfeer die zeven jaar gelden, toen ik daar was, ook zo
enorm veel indruk op me hebben gemaakt en waar simpelweg geen woorden voor zijn.
Tegelijk volg ik de afgelopen
dagen ook wel een beetje het nieuws over de inkomensafhankelijke zorgpremie (Je
kan er wat nieuws betreft ook niet echt omheen). Ineens is het land te klein en
wordt alles enorm opgeblazen door de media. Voor de grap zet ik vanavond
tijdens het koken PowNews aan, had ik niet moeten doen, want het enige wat ik
kan denken is: ‘waar zijn we mee bezig?’ (Gelukkig weet ik dat PowNews geen spiegel van de maatschappij is. Toch?...?)
Orhan Galjus vraagt zich
hetzelfde af, gelukkig kunnen we wat hem betreft nog wel wat leren van de Roma en
Sinti cultuur: de maatschappij waarin we leven draait om/en geven de prioriteit
aan geld en winst als hoogste doel, maar wat écht van belang is, is de mentale
winst of de winst van het hart. Belangrijk is om gelukkig te zijn, of je nou
arm bent of rijk. En juist daarin vinden we een balans in het leven.
En zeg nou zelf, wat moeten
we nou met zo'n leeg en inhoudsloos begrip als ‘koopkracht’? Minder koopkracht, dus…..
meer koopkracht, dus…. %^&$*&!!
Voor de documentaire zie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten