Mensenrechtenverdediger en socialist

Het voelt nog een beetje onwennig om het zo te zeggen, maar dit ben ik: een mensenrechtenverdediger en een socialist! Voor veel mensen om mij heen was het ook even wennen dus daarom hier nog even een (korte) uitleg. 

Alweer bijna een jaar geleden begon ik aan een groot ‘avontuur’ dat mij naar Colombia heeft doen vertrekken. Na mijn ervaringen bij het Internationaal Strafhof kon en wilde ik de daar ‘geopende deur’ richting de ‘echte wereld’ niet dichtslaan. Nee ik wilde er juist iets mee doen. Niet eens zo zeer voor mn eigen ervaringen, hoewel dat natuurlijk nooit los te koppelen valt, maar meer omdat ik geloof dat de wereld zoals die is en werkt niet zo zou moeten zijn en werken. Ik geloof dat de ene persoon niet meer ‘waard’ is dan de ander en dat we daar ook naar zouden moeten leven (hoe moeilijk dat soms ook is).

Zo kwam ik terecht bij de Comisión de Justicia y Paz, een Colombiaanse mensenrechten NGO die zich al jaren inzet voor verschillende groepen mensen die het maar zwaar hebben in dit land. We werken met verschillende ontheemde gemeenschappen en begeleiden hen in het proces van terugkeer en wederopbouw, we  ondersteunen nabestaanden van gedwongen verdwijningen, slachtingen en moorden, we voeren tal van processen en zaken om te komen tot de waarheid, erkenning en gerechtigheid en we proberen het recht op inspraak in dit democratische land tot een werkelijkheid te maken.

Werken met deze mensen en met dit soort processen, te midden van een stad en land waar de verschillen tussen rijk en arm zo groot zijn en het kapitalisme, het delven van grondstoffen en het exploiteren van land zoveel kapot heeft gemaakt en nog kapot gaat maken, heeft mijn kijk op de wereld (helaas) voorgoed veranderd.
En dan kijk ik naar mijn eigen land, naar Nederland. Een van de meest sociale landen ter wereld waar iedereen gelijke kansen heeft en krijgt. Een sociaal en democratisch land waar mensen het goed hebben, een stem hebben in wat er wordt besloten en in wat er gebeurd en waar armoede en uitsluiting niet bestaat. Toch? Of toch niet helemaal?

Bij de vorige verkiezingen haalde de Partij van de Vrijheid 26 zetels. Niet alle PVV stemmers hebben een hekel aan moslims, polen of grieken, maar ze zijn wel degelijk ontevreden met de huidige gang van zaken en voelen zich niet langer gehoord door Den Haag.

Wat mij betreft is de populariteit van de PVV eigenlijk een alarmbel, een alarm voor dat we de verkeerde kant uit gaan, dat we essentiële dingen vergeten en de burger of iig een groot aantal zich niet langer vertegenwoordigd en gehoord voelt door de politiek of wie dan ook. En dan komt de crisis een crisis die de economen, de banken en de politici niet hebben kunnen afkeren en wellicht zelfs hebben veroorzaakt. Maatregelen worden genomen, maar dan zitten we er al diep in. Het vertrouwen verdwijnt, de economie maakt een pas op de plaats, angst neemt toe en banen verdwijnen. En dan, dan is het ineens de gewone man, die betalen moet, hij of zij die nooit om de euro gevraagd heeft en waar ook nooit aan gevraagd is of de euro wel een goed idee was, want ja de bureaucraten, technocraten en politici wisten wel wat goed was.

Nou is het zo dat veel mensen geen flauw idee of benul hebben van al die zaken waar de politiek zich mee bezig houdt, maar we leven wel in een democratie. En ik weet dat de term ‘democratie’ veel dingen kan betekenen, kijk naar Colombia dat is ook een democratie, maar in principe is het idee dat de burger bepaalt wat wel en wat  er niet goed is, of beter gezegd wat ze wel en wat ze niet willen. En niet een stel elite bestaande uit bureaucraten, technocraten, economen, multinationals, banken en politici die van alles beloven.

Dus toen ik twee maanden geleden weer in Nederland was en ik me weer wat meer heb verdiept in de binnenlandse politiek, werd het me ineens duidelijk en ben ik gewoon lid geworden van de Socialistische Partij. Voor mij een compleet logische zet. Alleen mijn omgeving reageerde veelal geschokt. Hoe kon ik lid worden van deze populistische (communistische) partij, die maar gewoon dingen roept om (laagopgeleide) kiezers te trekken ……   

Ehm nou ja, ik heb het gewoon eens en kan me vinden in de standpunten en uitgaanspunten van de SP. Ik ben het ermee eens, juist omdat ik heb gestudeerd (en die kans heb gehad), ik geloof in de gelijkwaardigheid en de rechten van de mens, van alle mensen. En omdat ik, misschien vooral hier in Colombia, maar eigenlijk hoef je zo ver niet te zoeken, ook de andere kant van de medaille heb gezien. Maar zelfs dan is lid worden van de SP blijkbaar een extreem besluit dus daarom toch hier even het waarom op een rijtje:

Nederland is geen eilandje en Europa geen fort. De wereld en haar markten zijn allen met elkaar verbonden waardoor zowel Nederlands als Europees beleid verre gevolgen heeft voor de rest van de wereld. Daarom moeten werken aan en investeren in vrede en veiligheid wereldwijd. Erg utopisch maar laten we beginnen bij eerlijke regels en eerlijke kansen!! Daarom eerlijke handelsregels, eerlijke prijzen en geen belastingparadijzen voor multinationals (wat Nederland is…). Ontwikkelingssamenwerking gaat naar 0.8% bnp, hard nodig ook want in 2015 moeten de millenniumdoelen bereikt zijn en echt op koers liggen we niet…… Verder past bij vrede en veiligheid een kleinere krijgsmacht.

In Nederland (Tja ook belangrijk) investeren in gelijkwaardigheid. Niet iedereen is hetzelfde maar iedereen heeft wel recht op een gelijkwaardige behandeling. Iedereen wil iets van zijn of haar leven maken, maar sommigen hebben wel een extra duwtje in de rug nodig. Daarom investeren in mensen, dit d.m.v. van onderwijs, zorg, cultuur en kleine bedrijven. Want in een democratie gaat het om de mensen en niet om multinationals, banken, grootgeldbezitters en speculanten die de politiek bepalen (in Colombia heet  dit trouwens corruptie in Nederland noemen we dat lobby) daarom dus meer transparantie en minder bureaucratie. Dan natuurlijk investeren in duurzame energie en biologische landbouw in combinatie met het aan banden leggen van kolen en kerncentrales. 

Met andere woorden, het uitgangspunt is de mens en niet het geld. Geld hebben we natuurlijk wel nodig, maar dat kan en moet op een eerlijke manier vergaard en verdeeld worden. In Nederland maar ook in de wereld. Want een socialere wereld begint natuurlijk bij…..

Waar wordt dat allemaal van betaald? Van het geld dat op dit moment verkwist wordt.

Verder is een socialist iets heel anders dan een communist maar ik wil jullie wel iets meegeven om over na te denken:

1)      Cuba, een communistisch land, het voorbeeld zoals het niet moet: Onderwijs voor iedereen, zorg voor iedereen en geen kinderarbeid. Tegelijk mag de bevolking het land niet uit en als je het hier niet mee eens bent wordt je gemarteld en in de gevangenis gegooid.

2)      Colombia, een democratisch land, met op dit moment een economie in transitie: Geen onderwijs voor iedereen, geen zorg voor iedereen en ja er is kinderarbeid. Als je rijk bent ligt de wereld aan je voeten, ben je arm, kun je het land niet uit en als het er niet mee eens bent, wordt je bedreigd, gemarteld en vermoord.

Commentaar, meningen etc. zijn van harte welkom. Verder veel kiesplezier gewenst voor aanstaande woensdag!