Links, rechts, of?.....

Vorige week had ik een gesprek met mn baas. Mn baas is een echte Colombiaan en dus valt er meestal maar moeilijk hoogte van hem te krijgen. Directheid is iets wat hier in Colombia niet bestaat of als het al bestaat het liefst vermeden wordt. En dus zal mijn baas bij mijn verhaal af en toe wel denken ‘waar heeft zij het over en moet ze dit nou allemaal zeggen???’. Andersom denk ik na het gesprek….. ‘ehm en wat is nou de conclusie? Hoe gaan we nu verder? En wat is nou precies de bedoeling?’ Helemaal duidelijk is het me niet en deze ‘indirectheid’ zonder heldere conclusies zorgt ervoor dat ik zelf ook maar slecht hoogte krijg van wat nou precies de bedoeling is (gelukkig heb ik me ondertussen al vaker laten vertellen dat dit in Colombia gewoon ‘part of the job’ is.

Wat ik wel uit het gesprek heb kunnen concluderen (maar dat was niet de kern van het gesprek) is dat je hier in Colombia, wat je ook doet of zegt, altijd wel in het hokje: ‘links’ of ‘rechts’ of in het hokje: ‘met ons’ of ‘tegen ons’ zal worden geplaatst. Nou hebben wij mensen over het algemeen wel de neiging om in ‘hokjes’ te denken, sterker nog, volgens mij doen we niets liever want door het gebruik van ‘hokjes’ wordt het geheel gewoon net wat overzichtelijker en kunnen we de dingen in ieder geval nog een beetje begrijpen.

Dat ‘hokjes denken’ de boel overzichtelijker maakt, legt dan ook gelijk uit waarom men dit in Colombia zoveel en zo graag doet. Want de situatie is zo complex, dat alleen door het gebruik van deze ‘hokjes’ de boel nog een beetje te bevatten en te begrijpen valt. Tegelijk is Colombia voor mij ook het land waar geen enkel ‘hokje’, om het zo maar te zeggen, dicht zit of afgebakend is. Want ja, dan zou het allemaal een stuk makkelijker zijn en had ik de boel na vijf maanden echt wel kunnen begrijpen. Maar nee, hier in Colombia kun je beginnen als boerenzoon, je dan aansluiten bij de guerrilla en later overstappen naar de paramilitairen… Of je studeert rechten, sluit je aan bij een guerrilla beweging, demobiliseert en wordt dan politicus of zelfs burgemeester van Bogota. Dit laatste is niet perse een switch van links naar rechts, maar laat wel zien dat er hier van alles mogelijk is.

Het eerste voorbeeld laat echter zien dat de guerrilla en de paramilitairen hoewel voortkomend uit verschillende ideologieën of ideeën blijkbaar toch niet zo verschillend zijn. Of toch wel? Nou dat is dan dus de vraag.

Maar dat is dan vast weer een ‘domme’ vraag die alleen maar gesteld kan worden door iemand zoals ik die het beste geplaatst kan worden in het hokje: ‘domme buitenlander die het goed bedoeld, maar er geen fuck van snapt’ (een hele opluchting want zo blijft het label ‘links’ of ‘rechts’ me nog even bespaard). Ja, en daar hebben die lui die hier al tig jaren in, en met, dit conflict werken volkomen gelijk in, vooral omdat zij het wel allemaal zo goed begrijpen. Sterker nog, ze begrijpen het zo goed dat ze prima in ‘hokjes’ kunnen en mogen denken, iets waar ik me voorlopig nog niet aan waag want in dit land is geen enkel, maar dan ook echt geen enkel, verhaal maar één kant heeft.

De meeste politici hebben minder goede dingen met de bevolking voor dan ze dagelijks verkondigen; uitbuitende multinationals hebben bijna allemaal een stichting die weer allerlei ‘goede’ dingen doet en sociale projecten opzet; sommige slachtoffers blijken na zoveel jaren opeens toch geen slachtoffer….. en dat terwijl er zoveel wel échte slachtoffers zijn; achter herstel-en compensatie wetgeving (voor slachtoffers) zitten vaak toch weer economische belangen….; in één van de armste wijken van Bogota worden wel vrachtwagens vol met spullen uitgedeeld (ook door de overheid) maar een waterleiding aanleggen ho maar; en terwijl de gemiddelde échte boef vrij rondloopt worden mensenrechtenactivisten en gemeenschapsleiders berecht voor banden met de guerrilla ……..en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar zeg nou zelf wie moet je in dit land nou écht geloven?... Links?...Rechts?... Of misschien de ‘domme buitenlanders die er geen verstand van hebben’?

Gisteren ben ik wezen wandelen (georganiseerd met een groepje) en één van de wandelaars werkte voor het ministerie van defensie, niet als soldaat maar in de logistiek. Ik denk dat we elkaar meteen in een bepaald ‘hokje’ hebben geplaatst, maar uiteindelijk heb ik toch wel leuk met hem gepraat, ook over de situatie in Colombia. Helaas was het wel een beetje een papzak en plaatste onze gids hem dus in het ‘hokje’ onsportieveling en dat heeft hij laten merken ook…. dus over ‘hokjes’ gesproken….