Vandaag zag ik
een dakloos iemand op straat slapen, ik zag al snel dat deze mevrouw, op de een
of ander manier toch vredig, lag te slapen met een kerstmuts op. Op de muts stonden de veelzeggende woorden ‘Feliz Navidad’ (Gelukkige Kerst). Als ik een camera bij me had gehad
en de foto ook had durven nemen dan had hij vast genomineerd kunnen worden voor
een of andere prijs van beste foto of zoiets. Het was een perfect plaatje dat
tegelijk hartverscheurend was. Vrolijke Kerst, ik lig hier op straat.
Afgelopen weekend
was het dus kerst. In Colombia wordt dat op 24 en 25 december gevierd en een
tweede kerstdag zoals wij ‘verwende Europeanen’ die kennen bestaat hier niet. Kerst is hier het
moment van familie, geloof en consumptie, net zoals in Nederland. En hét moment (plus de komende twee weken) om
het altijd drukke Bogota te verlaten en naar familie elders in het land of naar
een ‘finca’ (huisje) buiten de stad te gaan. Maar blijkbaar had toch niet
iedereen hier tijd en/of geld voor want persoonlijk vond ik deze bruisende stad
vandaag niet heel veel rustiger dan normaal (ook al zal het echt wel rustiger
zijn geweest).
Ook in Colombia
begint de consumptie tijdens Kerst belangrijker te worden dan het geloof, ook
al is men hier nog lang niet zo seculier als in Nederland. En gelukkig maar
want de cadeautjes komen hier niet van de Kerstman maar van ‘el niño Dios’ (ofwel
het kind van God). Toch een fijne gedachte dat de Kerstman niet helemaal in zijn eentje de hele wereld van cadeautjes hoeft te voorzien, maar dat hij
hier en daar wat hulp krijgt van bovenaf.
Over geloof
gesproken, maakte ik zelf de afgelopen week kennis met een katholieke
organisatie, gerund door acht katholieke vrouwen die zich inzet voor de rechten
van de vrouw. Hun agendapunten zijn: seksuele en reproductieve rechten (ook al
heb ik hier in het Nederlands nog nooit van gehoord); legale abortus; vrouwen
rechten; seksuele voorlichting; scheiding van kerk en staat; en nog wat onderwerpen
die in het teken staan van de rechten en de rol van de vrouw. Kortom, een zeer
progressieve, maar wel op geloof gebaseerde organisatie.
Ik merkte aan
mezelf dat ik even aan het idee moest wennen, want de belangrijkste reden dat
in veel Latijns-Amerikaanse landen abortus nog zo’n enorme issue is, is juist
gebaseerd op het geloof en de inmenging van religie in de grondwet en andere wetgeving.
Maar deze vrouwen zien dat anders. Vanuit hun geloof strijden zij voor de
rechten van de vrouw. De vrouw die eeuwenlang door de kerk onderdrukt is en
juist door religie een soort van tweederangsburger is geworden. Deze vrouwen
willen dit ‘gegeven’ juist vanuit hun religie en overtuiging veranderen. Ik zeg
petje af! En om maar even de quote te
herhalen die mij verteld werd ‘als alle vrouwen zouden besluiten om eens een
zondag niet naar de kerk te gaan, dan zouden de kerken leeg zijn. Het geloof
wordt gedragen door de vrouwen, maar ondertussen worden zij niet als vol
beschouwd en mogen zij niet eens een mis voordragen’. En gelijk hebben ze.
Wat ik hier erg
interessant aan vind is dat deze progressieve gedachten niet zozeer tegen het
katholieke geloof gericht zijn, dus zeg maar van buitenaf, maar dat ze juist
van binnenuit komen. Nou worden deze
dames natuurlijk wel beticht van van alles en nog wat door de (meer) conservatieve
takken van de kerk, neem bijvoorbeeld een Opus Dei, maar ook het Vaticaan. Maar
het mooie is dat ze zich niet tegen het geloof afzetten maar hun ideeën en
rechten juist binnen het geloof plaatsen, of beter gezegd, juist vanuit hun
geloof doen komen.
Het geloof dat
velen veel te vaak als zwart/wit zien, maar dat vele kanten heeft en waar ieder
op zijn of haar eigen manier energie uit kan putten. Tijdens Kerst maar ook de
rest van het jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten